Letra e nje muxhahidi derguar gruas se tij
Kushtuar princezes time...
Asnjeher nuk do te braktisi...
Asnjehere nuk je anku, edhe atehere kur asgje nuk kemi pasur. Asnjehere nuk e ke nenqmuar edhe ate pak qe e kemi pasur. Derisa te tjeret e kishin braktis dhe kishin qajtur, ti asnjeher eas lotin nuk e ke derdhur. E ke kuptuar ate qka eshte e shkruar (Kader), edhe prej asaj se qka do te ngrenim. Anjehere nuk jam ankuar per ate se qka ke shtrire perpara meje, e kam ditur se duart e tua ate mua me kane sjellur. Kur nuk kam pas asgje te kam pas ty. Kemi qesh, kur kemi vezhguar rrenimet pereth nesh duke ditur se keta njerez nuk jan te vertete. Anjehere nuk i ke simpatizu armiqet perreth teje. Ti ju ke bind fejes tende ne Rabbin tend dhe me ate me ke percjellur mua. Asnjehere nuk kam mund te kerkoj nga ti, per ate qe fshehtesirat e mija, nderi dhe feja ime kan qene te sigurt me ty. Eshte gjeja e vogel te behesh person e ti e ke bere te lehte te me dergosh me kohen e jetes.
E kam dashur xhelozin tende.
Kam dashur te ngacmoj me mendime per te tjera, veqse ta shof se sa i rendesishem jam per ty. Menyra se si me ke shikuar me zarr ne sy kane tregu se jam i vetem per ty. E ke vjedhur zemren dhe ma ke fsheh larg. Ti e din qe vendi yt eshte afer meje. Kam dashur kur me ke urdheruar ne fshehtesiren e agjerimit vullnetar. E kam dashur ate qe hakku per ty ka qen me i dashur sesa jeta ime dhe dijamanteve tone (femijeve tone).
Duke te shikuar ty, kam qesh me vullnet te plot, zemra kursesi nuk mund te deshiron tjeter derisa te shikoj se si e ushqen femiun tim, si e vesh ate pas pasterimit, si e fshin hunden e saj te vogel dhe fetyren e sterpikur. Ti asnjehere nuk do ta gjesh diamantin ne duart e te varferve ne te njejten menyre se si diamanti yne meriton te jet i ruajtur ne doren tende. Ne mundemi ta kemi gjithe ate, e dhashura ime, por kush e kishte shitur Xhennetin per nje ore te kenaqesise kalimtare. NE JO!
Un ty te kam zgjedhur 'Ummu...'(nene), me dije se fruti yne eshte i sigurt me ty. Anjehere nuk do te merzitem per edukimin e femijeve te mi. Ata do te duan ate qe edhe ne e duam. Ata do te dojne All-llahun, me te Bukurin, te Madherishmin, ata do ti donin Pejgamberet dhe Ashabet, ata do te donin ata qe kurre nuk i kane takuar, por do ti takojne.
Ata do te dojne kete me mire se sa ne, do te jetojne me ndere per urdherim. Zemrat e tyre do te kerkojne, fjalet do te mahniten, e duart e tyre do te mbrojne. Mos mendo se do te braktisi. Mos mendo se ne kete bote diqka eshte me kenaqesi per mua se sa ardhja ne shtepi duke ditur se atje pas dyerve te mbyllura je duke me pritur. Po shkoj per te gjetur vendin me te mire per ne. Po shkoj per ta plotesuar me te miren nga luftimi. Po shoh, eshte e shenuar se nese e dhuron jeten atyre, e amshueshmja do te jete e jona. Po shofe, se atje dikund, eshte e shkruar se e tere kjo ka qene vetem se nje sprove dhe une aspak nuk dyshoj se Ai i Cili na ka premtu dhe fjalet e Tij jane te verteta, me siguri me ka dasht shume qe me ka dhuru ty, kurse me veshtire eshte qe te braktisi ty. Ata thone mendja nuk mund ta paramendon qka na pret. Ata thuan qe vuajtja do te jete e harruar. Thojne Ata qe syte e asaj ende duhet te shikojne dhe se veshet e saj ende duhet te ndegjojn bukurit qe na presin ne shtepin tone te re. Ata thone lumenje prej mjaltes, e dashura ime, Ata thone lumenje prej qumeshtit, Ata thone lumenje prej veres. Ata thone perla dhe thesar te qmuare, thone Ata moshusi (misku) dhe ndjenje e mire. A nuk eshte e meritueshme pse po shkoj ta vizitoj kete bote. Per te marr ty e femijet e mi, po frigohem se dyert e pranimit do te mbyllen para meje, e dashura ime. Po frigohem se te tjeret mund te ndegjojne ate qka kam ndegjuar une e te shpejtojne atje e une nuk do te kam atehere qka t'ju jap. E di qe do ti dergon djemte tane, per ta kerkuar babain e tyre. Thuaj atyre qe do me gjejne ne qdo beteje, ne qdo lufte ku flamuri i zi do te flateron. Thuaj se vuajtja do te nderpritet dhe do te shohin atehere qka po shoh edhe une. Thuaj atyre qe zogjet e rinje do te deshirojne ti takojne. Thuaj qe engjujt (melaqet) do ti quajne me emra me te bukura dhe me e mira prej gjitheve eshte se i Vetemi All-llah i Perhershmi do te jete i kenaqur me te.
Kam thene nje here qe vetem dy gjera do me kane, ti dhe vdekja.
Jeta ime ka qen me ty, por tash duhet prap te martohem. Duhet ta martoj ate qe me eshte premtuar prej momentit kur kam lindur. U dashte te martoj ty (te caktumen time) dhe duhet qe ta martoj vdekjen time. Pas vdekjes do te vjen llogaria dhe nese do te jam i rringjallur me vepra me te mira do te kerkoje premtimin nga All-llahu, Krijuesin qiejve dhe Tokes, do ta kerkoj doren tende (per ta martuar perseri).
Askush nuk e ka merituar qendrimin afer meje ne kete bote, pse atehere ta kerkoj tjetren ne boten tjeter?
